Λεος
Επιλογοσ
Είμαστε ολ@ Σουπεργήιν@
που περιβάλεται από νερό για να σε βρω. Είχα τη γνώση, τα λόγια και τις μελωδίες στο
μυαλό μου και τις κρατούσα σφιχτά με χαρά για να τις μοιραστώ. Ή τουλάχιστον νόμιζα
πως τα είχα όλα αυτά. Μοίρασα πολλά και έμαθα ακόμα περισσότερα. Όμως, μια άνω
τελεία δεν έμπαινε ποτέ. Νόμιζα πως ποτέ ό,τι έκανα δεν ήταν αρκετό ή πως δε θα ήταν
αρκετό, και έψαχνα κι άλλο, συνέχεια, μέρα και νύχτα. Το όνομά μου ήταν Λέος.
Περίμενα υπομονετικά να έρθεις. Είχα ξανθά μαλλιά που σκούραιναν σιγά σιγά και
πράσινα μάτια. Άφησα το νησί μου, νομίζοντας πως θα σε βρω γύρω γύρω στην πόλη, και
σε έψαχνα κάθε μέρα, κάθε νύχτα σε όλες τις γωνίες που δεν έφτανε να ακουστεί η
μουσική. Μοιραζόμουν τις μελωδίες και τα τραγούδια μου, όμως κανένα από αυτά δεν
έμοιαζε να διαπερνάει τη στολή μου, μήπως και από την καρδιά φτάσει στο μυαλό.
Μοιράστηκα τόσο που το παζλ μου φαινόταν άλυτο. Μέχρι που ήρθες τελικά στο νησί μου,
την πρώτη φορά που αποφάσισα να μείνω σε αυτό, και να σταματήσω τις βόλτες. Σε έφερε
ό,τι πιο πολύτιμο είχα μέχρι τότε. Η μουσική και οι φίλοι. Το όνομά μου είναι Θοδωρής.
Είμαστε όλ@ σουπεργήιν@
από μια προσωπική πορεία κάπως συναντιόμαστε. Πιάνουμε βυθό, ψάχνουμε ένα χέρι να
μας τραβήξει στην επιφάνεια, ψάχνουμε συνέχεια απαντήσεις, γινόμαστε παιδιά, θέλουμε
να είμαστε Ζορό, πολεμάμε. Άλλοτε χάνουμε, άλλοτε κερδίζουμε, δεν έχει ιδιαίτερη
σημασία. Σημασία έχει πως δεν παραδινόμαστε. Βγαίνουμε στους δρόμους, αγωνιζόμαστε,
συναντάμε φίλους, τ@ σύντροφό μας, ερωτευόμαστε, πέφτουμε, αλλά δγιάολε, σίγουρα
ξανασηκωνόμαστε.
Ο πόνος και η θλίψη κάποιες φορές μας ενώνει, σαν αυτό από τον άδικο χαμό ενός
παιδιού, είτε από σφαίρα είτε από θάλασσα. Όμως, αν έχεις νιώσει την ευτυχία μυρίζοντας
ένα λουλούδι ή επειδή κάπ@ σου χάρισε τη θέση του, όσες φωτιές και τρικυμίες κι αν έχει
ο κόσμος, όσες δυστυχίες κι αν κρύβει η στεριά, το πιο δυνατό σμίξιμο θα έρχεται όταν
συναντήσουμε κάποι@ σουπεργήιν@ με τη δική τ@ αλλόκοτη ιστορία που θα μας σηκώσει
μερικούς πόντους πάνω από τη γη.
Το όνομά μου είναι Λέος, ή όπως λέει ο φίλος μου ο Σπύρος, το όνομά μου είν’ το δικό σου, κι ήρθα να σας πω τις δικές μου ιστορίες και να ακούσω τις δικές σας.
Είμαι Σουπεργήινος κι εγώ, με έναν τρόπο, με ένα χάρισμα, με μια οπτική, κυρίως όμως με τα μάτια μου ανοιχτά.
Θοδωρής Μαυρογιώργης της γενιάς των Καραβιτών του οίκου των Αλμοδδίνων
Ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο
Artwork: Ιορδάνης Καλημεράκης
jordanpyrodesign