Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει

Η μέρα αυτή δε θ αργήσει, τόσο βαθιά πεπεισμένος
Κάποτε η αλήθεια γυμνή μας θα λάμψει και θα τους συντρίψει στο τέλος
Σε περιμένω να ρθεις χελιδόνι μου, να ξαναφτιάξεις φωλιά στο μπαλκόνι μου
Μ΄ενα τσιγάρο να σου τραγουδάω μεθυσμένος.
Φέτος η άνοιξη παλι δεν ήρθε
Μες τους χειμώνες του ανθρώπου κρυμμένη
Συντετριμμένη πενθεί, συντετριμμένη κοιτάζει τη γή.
Να ρθεις ξανά χελιδόνι μου, να μαρτυρήσεις τι είδες
Πόσα παιδιά κει στις χώρες του κρύου θάψαν στο χώμα οι οβίδες.
Τόσες φορές την έχω ονειρευτεί, τόσες φορές την έχω ερωτευτεί
Τόσες φορές που το χω πιστέψει οτι πια δε θα ρθει
Τόσες φορές στο μυαλό μου την έχτιζα όσο μεγάλωνα σαν τις φορές που σου πω το σ αγαπώ κι όλο μετάνιωνα
Να ρθεις ξανά περιστέρι μου, να ρθεις ξανά συ γεράκι μου
Να σε γυρίσω στα μέρη μου να μοιραστούμε στα δυο το παγκάκι μου
Πριν καταπιώ το φαρμάκι μου να ρθεις ξανά συ λουλούδι μου
Να σε φυτέψω μεσα στην αγκαλιά μου, ν’ ανθίσεις μέσα στο τραγούδι μου

Original  του Φώντα Λάδη

Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
που μπρος μου θα σε ξαναδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
και συ θα τρέχεις προς τα δω
θε να σκορπά το μέτωπό σου
χρυσή βροχή στον ουρανό
και θα ‘ν’ τ’ ωραίο πρόσωπό σου
κι απ’ το φεγγάρι πιο χλωμό
Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες τις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός
Η μέρα κείνη δε θ’ αργήσει
κυνηγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή